Δεσπόζει σε χαμηλό λόφο βορειοδυτικά και σε μικρή απόσταση  από το λιμανάκι της Πάφου και είναι περισσότερο γνωστό σαν κάστρο «Σαράντα Κολώνες». Αποτέλεσε ένα από τα κύρια οχυρωματικά έργα της πόλης  μαζί με τα δύο «καστέλια» που βρίσκονταν στο λιμάνι και τα τείχη που την περιβάλαν.

Πιθανολογείται ότι οικοδομήθηκε στα τέλη του 7ου αι. μ.Χ. με σκοπό να προστατεύσει την πόλη και το λιμάνι της από τις αραβικές επιδρομές. Η ιστορία του ωστόσο, άρρηκτα συνυφασμένη με την πολύπαθη ιστορία της Πάφου, περιλαμβάνει πολλές οικοδομικές φάσεις με καταστροφές και ανοικοδομήσεις μέχρι την τελική ισοπέδωσή του το 13ο αιώνα, όταν εγκαταλείφθηκε οριστικά. Έτσι το φρούριο καταστράφηκε πρώτη φορά από τις αραβικές επιδρομές του 653-4 αι. μ.Χ. και ξανακτίστηκε μερικά χρόνια αργότερα. Το 688 μ.Χ. όμως, κατά την Αραβοβυζαντινή κυριαρχία στην Κύπρο, το κάστρο γκρεμίστηκε στο πλαίσιο της μεγάλης αποστρατικοποίησης που συμφωνήθηκε μεταξύ Βυζαντινών και Αράβων. Ξανακτίστηκε για άλλη μια φορά λίγους αιώνες μετά, το 965 μ.Χ. από τους Βυζαντινούς, ενώ την περίοδο των Λουζινιανών γύρω στα τέλη του 12ου αιώνα, επιδέχθηκε παρεμβάσεις παίρνοντας την τελική του μορφή.

Ήταν ένα στιβαρό οικοδόμημα, για το χτίσιμο του οποίου χρησιμοποιήθηκαν πολυάριθμες κολώνες από γρανίτη, λείψανα ρωμαϊκών δημόσιων, κατεστραμμένων κτιρίων. Σ’ αυτές μάλιστα, οφείλει και τη σημερινή του ονομασία «Σαράντα Κολώνες».  Το κάστρο αποτελούταν από έναν κεντρικό πύρινα διαστάσεων 35 x 35μ., γύρω από τον οποίο ήταν χτισμένος εξωτερικός προστατευτικός περίβολος. Το κεντρικό κτίριο  έφερε τέσσερις τετράγωνους πύργους στις γωνίες και έναν πεταλοειδή στην ανατολική πλευρά, όπου βρισκόταν και η μοναδική του είσοδος. Γύρω από αυτόν, ο  ογκώδης τοίχος που τον περιέβαλλε έφτανε τα 3μ. σε πάχος, ενώ ήταν ενισχυμένος με  οκτώ πύργους.

Το κάστρο καταστράφηκε ολοκληρωτικά από σεισμό το 1222 μ.Χ. και αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από το μεσαιωνικό φρούριο που βρίσκεται σήμερα στο λιμανάκι της Πάφου.

Κατεβάστε τη βιβλιογραφία εδώ.