Βρίσκεται ανατολικά της οικίας του Θησέα και χρονολογείται στην όψιμη Ρωμαϊκή περίοδο, τέλος 2ου αρχές 3ου μ.Χ. αιώνα. Η οικία είναι μεγάλη σε έκταση και καλύπτει μια περιοχή περίπου 32 x 42 μέτρων. Στα ανατολικά και βόρειά της συνόρευε με 2 σημαντικούς δημόσιους δρόμους, ενώ από τα δυτικά, τα όριά της παραμένουν αδιευκρίνιστα. Στο νότιο άκρο,  προσθήκες άλλαξαν το αρχικό σχέδιο του κτιρίου.

Το οικοδόμημα ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο της οικίας με κεντρικό περιστύλιο  (atrium), το οποίο σώζεται σήμερα αποσπασματικά. Τα δωμάτια στα δυτικά του περιστυλίου που είναι μικρότερα έχουν ερμηνευτεί ως υπνοδωμάτια, ενώ στα βορειοανατολικά του, δυο δωμάτια θερμαινόμενα με υπόκαυστο έχουν ερμηνευτεί ως λουτρά.  Εδώ, μεταξύ άλλων εντοπίστηκαν μεγάλα ρείθρα απορροής υδάτων και αγωγοί, μέσω των οποίων το χρησιμοποιημένο νερό διοχετευόταν στον κεντρικό υπόνομο της πόλης και από ΄κει κατέληγε στη θάλασσα.

Η οικία έφερε πλούσια διακόσμηση με εντυπωσιακά μωσαϊκά, από τα οποία αναφέρονται παρακάτω τα τρία καλύτερα διατηρημένα.

Δυτικά των λουτρών,  στη ΒΔ γωνία του κτιρίου βρίσκεται το τρικλίνιον (χώρος εστίασης), με τριμερή είσοδο, η οποία χωρίζεται με ορθογώνιους πεσσούς. Εδώ υπάρχει το μεγαλύτερο σωζόμενο μωσαϊκό της οικίας, διαστάσεων 7 x 6.5 μέτρων. Αποτελείται από πολύχρωμο μοτίβο με επαναλαμβανόμενες ασπίδες, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του δαπέδου. Το μοτίβο διακόπτεται από δυο μυθολογικές σκηνές μέσα σε ορθογώνια διάχωρα τοποθετημένες μάλλον ασύμμετρα. Η μια απέναντι από την κεντρική είσοδο στα ανατολικά, ήταν ορατή στους επισκέπτες που εισερχόταν στο δωμάτιο και αναπαριστά  τον πρώτο άθλο του Ηρακλή, την πάλη με το λιοντάρι της Νεμέας (1,60 x 0,69μ.). Σε μικρή απόσταση και κάθετα προς την πρώτη έχει τοποθετηθεί η άλλη σκηνή με την Αμαζόνα μπροστά σε άλογο (1,40μ.x 1.11μ.). Η τελευταία, εικάζεται ότι χρησίμευε σαν κεντρικό ψευδοέμβλημα και ήταν ορατή από τους συνεστιαζόμενους που κάθονταν στα ανάκλιντρα περιμετρικά των τοίχων.

Νοτιότερα, συναντάει κανείς το γνωστότερο ψηφιδωτό δάπεδο της οικίας, το μωσαϊκό του Ορφέα, από το οποίο πήρε το κτίριο το όνομά του και  αποτελεί τη μεγαλύτερη μονοπρόσωπη εικονογραφημένη σκηνή σε ολόκληρη την Κύπρο. Το ψηφιδωτό διαστάσεων 4.25 χ 5.10 μ. παρουσιάζει τη μυθολογική παράδοση σύμφωνα με την οποία, ο Ορφέας με την αρμονία της μουσικής του  σαγήνευε τα άγρια θηρία. Εικονίζεται λοιπόν, στο κέντρο του πάνω μέρους της σκηνής,  καθήμενος σε βράχο να παίζει λύρα και να τραγουδά. Γύρω του, τα άγρια ζώα με το βλέμμα στραμμένο σ’ αυτόν τον ακούν μαγεμένα. Πάνω από το κεφάλι του Ορφέα, η επιγραφή που υπάρχει είναι κατά πάσα πιθανότητα, κτητορική και αποτελεί τη μοναδική  του είδους αυτού που χρονολογείται στη ρωμαϊκή περίοδο.

Στη νοτιοδυτική γωνία του κτιρίου αξίζει να αναφερθεί το μονόχρωμο γεωμετρικό μωσαϊκό, το οποίο σώζεται αποσπασματικά. Μέχρι στιγμής είναι μοναδικό στον κόσμο, διότι έχει δημιουργηθεί εξ ολοκλήρου από μονόχρωμες  γκρι ψηφίδες και το μοτίβο γίνεται αντιληπτό από τη διάταξη των ψηφίδων.

Κατεβάστε τη βιβλιογραφία εδώ.